XIX-XX მიჯნის ბათუმის არქიტექტურაში წარმოდგენილი სხვადასხვა რელიგიური მრწამსის სალოცავები ხასიათდება ტიპებისა და მხატვრული-სტილისტური გადაწყვეტის მრავალფეროვნებით. ნაგებობის კომპოზიციური გადაწყვეტისა და სტილის თვალსაზრისით იკვეთება საკულტო შენობების  დიფერენცირების სურათი. მაგალითად, კათოლიკური სალოცავებისათვის, ძირითადად, შერჩეულია უგუმბათო ეკლესიის ტიპი, მართლმადიდებლურ სალოცავებში გამოხატულია გუმბათოვანი თემის უპირატესობა. ტაძრების კომპოზიციურ აგებაში სახასიათო ნიშანია შვერილი აფსიდების მოტივი და დასავლეთის სამრეკლო კარიბჭითურთ. მუსლიმანური და ებრაული სალოცავები გამოხატავენ სალოცავის სპეციფიკურ, ფუნქციურად განპირობებულ თავისებურებებს. შეიძლება აღვნიშნოთ, რომ სარწმუნოებრივი ორიენტაციის შესაბამისად იცვლება სალოცავების მხატვრული სახე: ქრისტიანული სალოცავები ავლენს ბიზანტიური, რუსული, სომხური და ქართული ნიმუშების სტილისტურ თავისებურებებს, მეჩეთების არქიტექტურა ამჟღავნებს ქართული და აღმოსავლური ტრადიციების ერთგვარ სინთეზს, აღმოსავლურ-გოთური ელემენტების ეკლექტურ ნაზავს წარმოადგენს სინაგოგის არქიტექტურა. საკულტო ნიმუშების სტილისტური სურათიც, შესაბამისად, მრავალგვარია და წარმოაჩენს როგორც ეკლექტიზმისა და სხვადასხვა მხატვრული სტილისათვის დამახასიათებელ ნიშნებს, ასევე, XIX-XX სს-ის არქიტექტურაში სუსტად გამოვლენილ ეროვნულ ტრადიციებს.